Είμαι 40 ετών με βαριά αρθρίτιδα στο ισχίο, τώρα τι κάνω;

Όταν αναφερόμαστε  στην ολική αρθροπλαστική στο  ισχίο οι περισσότεροι  θεωρούν ότι αφορά  άτομα μεγάλης ηλικίας.

Ωστόσο, σήμερα όλο και περισσότερο νεότεροι  ασθενείς  στα 40, 50 ή και νεότεροι ακόμη, έχουν προχωρημένη  αρθρίτιδα του ισχίου που όλα τα συντηρητικά μέσα δεν έχουν πλέον αποτέλεσμα. 

Ακόμη και ιατροί αποτρέπουν τους ασθενείς αυτούς από ένα χειρουργείο λέγοντας τους ότι είναι πολύ νέοι ακόμη και θα πρέπει όπως λένε χαρακτηριστικά όλοι να το «τρενάρουν».

Πόσο νέος για μια αρθροπλαστική ισχίου είναι το πολύ νέος;

Δεν υπάρχει μονολεκτική απάντηση  σε αυτήν την ερώτηση και η ηλικία δεν θα πρέπει να είναι το κυρίαρχο κριτήριο . 

Πότε πρέπει να γίνει μια ολική αρθροπλαστική ισχίου;

Την απόφαση θα την πάρει ο ασθενής μαζί  με τον θεράποντα ιατρό του.

Είναι λάθος να λαμβάνεται ως μοναδικό κριτήριο η ηλικία του ασθενή,

Η επέμβαση θα πρέπει να γίνει όταν ο ασθενής  καταλάβει ότι δεν μπορεί πλέον να έχει μια φυσιολογική ζωή και δεν μπορεί να ακολουθήσει τις καθημερινές του δραστηριότητες ελεύθερα και χωρίς πόνο.

Τα βασικότερα κριτήρια είναι:  

Η καθημερινή ανάγκη για αντιφλεγμονώδη και αναλγητικά.

Ο περιορισμός της κίνησης του ισχίου με αποτέλεσμα ο ασθενής  να δυσκολεύεται ακόμη και να σηκωθεί από την καθιστική θέση.

Η  σημαντική μείωση της απόσταση που μπορεί να διανύσει  ο ασθενής χωρίς διάλειμμά η πόνο . 

Διακοπή κάθε ψυχαγωγικής δραστηριότητας ( περπάτημα, χορός, τρέξιμο η ακόμη και αθλητικές δραστηριότητες.

Η ταχύτητα με την οποία επιδεινώνονται τα συμπτώματα. 

Αποτυχία κάθε άλλης συντηρητικής αγωγής.

Γιατί η ολική αρθροπλαστική σε νεαρά άτομα μπορεί να είναι πρόβλημα;

 Το σημαντικότερο  πρόβλημα στην ολική αρθροπλαστική  του  ισχίου σε νεότερους ασθενείς είναι ο κίνδυνος  της φθοράς του εμφυτεύματος και της συνεπακόλουθης χαλάρωσης αυτού  κάποια στιγμή . Η πιθανότητα  να χρειαστεί επανεγχείρηση στο μέλλον είναι σχετικά μεγάλη .

 Όπως είναι φυσικό , οι συνήθεις δραστηριότητες ενός νέου ατόμου επαγγελματικά ενεργό και κοινωνικά δραστήριο  διαφέρουν από τον μέσο 80χρονο, έτσι τόσο η χρήση   όσο και η ένταση της καταπόνησης της νέας άρθρωσης είναι πολύ μεγαλύτερη στα νέα άτομα από ότι είναι σε άτομα μεγάλης ηλικίας όπου οι δραστηριότητες είναι περιρισμένες.

Ποιες είναι οι συχνότερες αιτίες βαριάς αρθρίτιδας σε νέα άτομα;

Οι πιο συχνές αιτίες είναι:

 1. Αναπτυξιακή Δυσπλασία του ισχίου (DDH), (ΣΕΙ) όπου η διάπλαση της κοτύλης στην λεκάνη δεν αναπτύσσεται σωστά  δεν έχει το ιδανικό βάθος οπότε και η  μηριαία κεφαλής δεν είναι επικεντρωμένη . ( η κατάσταση αυτή σήμερα στον αναπτυγμένο κόσμο τείνει να εξαλειφθεί με την εξέταση των νεογνών κλινικά αλλά και υερηχογραφικά)

2. Άλλη παιδική παραμόρφωση της μηριαίας κεφαλής όπως η νόσος Perthes η επιφυσιολίσθηση.

3. πρώιμη αρθρίτιδα στα πλαίσια μεγάλης Μηρο-κοτύλιαίας  πρόσκρουση (FAI),

4. Τραυματισμός της άρθρωσης (κατάγματα και εξαρθρώσεις)

5. άσηπτη οστική νέκρωση, όπου η διαταραχή της αιμάτωσης της μηριαίας κεφαλής οδηγεί σε ταχεία αποδιοργάνωση τη άρθρωσης

6. Λοίμωξη.

 7. Φλεγμονώδης αρθρίτιδα όπως η ρευματοειδής, αγγυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα.

Προοπτική

Σήμερα όμως μπορούμε αν πούμε ότι οι εξελίξεις τόσο στον προεγχειρητικό διαγνωστικό τομέα όσο και στον διεγχειρητικό με την μεγάλή επιλογή κατάλληλων σε σχεδιασμό και ποιότητάς υλικών μπορούμε να εκτελέσουμε τις επεμβάσεις αυτές ανεξάρτητα ηλικίας με μεγάλη επιτυχία και μακροχρόνια επιβίωση.

Προεγχειρητικά

• Ειδικές ακτινολογικές λήψεις,  η αξονική τομογραφία άλλα και ειδικά προγράμματα στον υπολογιστή μας επιτρέπουν  πριν το χειρουργείο να σχεδιάσουμε την επέμβαση και να επιλέξουμε την κατάλληλη για κάθε ασθενή πρόθεση. (μοντέλο μέγεθος)
• Λεπτομερής ενημέρωση του ασθενή  όσον αφορά την νέα κατάσταση και ενδεδειγμένο προεχειρητικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας  

Διεγχειρητικά

• τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας όπου προέχει ο σεβασμός στον διεγχειρητικό τραυματισμό των μυών γύρω από την άρθρωση και η αποκατάσταση της όσο το δυνατόν ιδανικής εμβιομηχανικής της νέας άρθρωσης και όχι τόσο το μήκος της τομής αποτελούν προϋπόθεση επιτυχίας
•  η χρήση ειδικών υλικών όπως προθέσεις από ταντάλιο που έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα οστεοενσωμάτωσης η χρήση κεραμικών ένθετων που εμφανίζουν μικρότερο συντελεστή τριβής μειώνουν σημαντικά τον κίνδυνο πρώιμης χαλάρωση η αυξημένης φθοράς λόγω τριβής.
• Η χρήση ρομποτικών συστημάτων μπορούν να αυξήσουν την ακρίβεια στην τοποθέτηση της νέας άρθρωσης

Μετεγχειρητικά

• Εξειδικευμένο πρόγραμμα αποκατάστασης με μυϊκή ενδυνάμωση και εκπαίδευση της ιδιοδεκτικότητας 
• Διατήρηση χαμηλού σωματικού βάρους
• Αποφυγή επικίνδυνων και επιβαρυντικών δραστηριοτήτων

Συμπέρασμα

•  Στην βαριά αρθρίτιδα του ισχίου σε οποιαδήποτε ηλικία η ολική αρθροπλαστική στο τέλος αποτελεί ακόμη την μοναδική και οριστική λύση
• Στα νέα άτομα σίγουρα οι απαιτήσεις από μια τέτοια επέμβαση είναι πολύ μεγαλύτερες και ο κίνδυνος μελλοντικής χαλάρωσης δεν μπορεί να εξαλειφθεί.
•  Η εξάντληση όλων των δυνατών συντηρητικών μέσων και μεθόδων είναι επιβεβλημένη.  
• Η συνεχής όμως εξέλιξη  των χειρουργικών τεχνικών , των προθέσεων από άποψη σχεδιασμού άλλα και ποιότητας υλικών και η συμβολή της τεχνολογίας  (ρομποτική) αφήνουν μεγάλα περιθώρια  αισιοδοξίας για καλύτερα  άμεσα αλλά και απώτερα αποτελέσματα μετά από μια ολική αρθροπλαστική.
• Η ποιότητα ζωής σωματική και ψυχική είναι το κυριότερο κριτήριο που θα πρέπει ο κάθε ασθενής ατομικά να αξιολογήσει και να κρίνει πότε αυτό αρχίζει να επηρεάζεται.
• Σήμερα η αρθρίτιδα δεν πρέπει να είναι αναπηρία.